Μου τα λεγαν..

Τι εποχές,τι αντιφάσεις,τι μετατοπίσεις στις συνειδήσεις,πως ταχύτατα διογκώνεται η οργή της κοινωνίας.Ποιος θα μου το έλεγε ότι ιδιωτικές εταιρίες αποκομιδής σκουπιδιών θα μαζεύουν στα μουλωχτά τις σακούλες και τα απορρίμματα ,συνοδευόμενα, το κάθε ένα με μια τριάδα ή τετράδα ΄΄ζηταδων΄΄,ότι οι ταξιτζήδες θα έφταναν έξω από την πύλη της ΔΕΘ και θα χυμούσαν χωρίς μάσκες με ότι έβρισκαν μπροστά τους στις αλυσίδες των μπάτσων,πως ακόμη και σήμερα παρα τα όποια νομικά τερτίπια της κυβέρνησης ,κόσμος(που έχει ακόμη για βενζίνη και ταξίδι βέβαια)περνάει τα διόδια σαν να μην τρέχει τίποτα,άλλοι δεν πληρώνουν τα χαράτσια,άλλοι ΄΄χτίζουν τα ρολόγια της ΔΕΗ για να μην τους κόψουν το ρεύμα(όταν θα έρθει αυτή η ώρα)και κάποιοι που μέχρι προχθές έλεγαν ΄΄πάψε, καλά είμαστε΄΄ να  παραδέχονται πως ζούμε μια μοντέρνα αδίστακτη δικτατορία.Ποιος θα μου το έλεγε πως το 2011,ψάχνουν άνθρωποι για αποφάγια ασθενών στους κάδους των νοσοκομείων,πως παιδιά μικρά λιποθυμούν από ασιτία μέσα στην τάξη,πως στην χώρα της ανεμελιάς και του δεν βαριέσαι,οι αυτοκτονίες να έχουν χτυπήσει κόκκινο με την ελλάδα να είναι πρώτη στην ευρώπη σε ποσοστά,πως οι απατεώνες αυτοί εκεί πάνω τολμούν να κόψουν από κάποιον που παίρνει σύνταξη 200ευρω ή από κάποιους συμπολίτες που βασανίζονται κάνοντας αιμοκάθαρση.Αυτά και άλλα συμβαίνουν,προφανώς όχι μόνο εδώ.Παντού το καπάκι είναι έτοιμο να εκραγεί.Το παραμύθι έλαβε τέλος,ο δράκος προς το παρόν παίζει μπάλα μόνος,η επίπλαστη ευμάρεια του δυτικού κόσμου εχεί ραγίσει και οι πολεμιστές(του παραμυθιού)καλούνται τώρα, να βρουν αυτά που μας φέραν ως εδώ.Αλληλεγγύη,εμπιστοσύνη,αλληλοβοήθεια,βάρος στο συλλογικό για να αντέξουμε δηλ.
Έχω ένα φίλο, που τώρα είναι στην αγγλία.Από τα πρώτα θύματα της εποχής(οικονομικός μετανάστης),δουλεύαμε στον ίδιο χώρο παλιότερα,μου έλεγε τότε,χρόνια πριν,΄΄δεν αντέχει,το πράγμα παει για μπαμ΄΄δεν το βλέπεις που έρχεται΄΄.Είτε γιατί ήμουν πιο μικρός τότε και δεν καταλάβαινα από αυτά εγώ,είτε γιατί τα διαβάσματα μου τότε έφταναν μέχρι κανένα Λένο Χρηστίδη,εγώ κουνούσα το κεφάλι μου λέγοντας του΄΄ναι,γύρνα πλευρό τώρα,θα πιαστείς΄΄.
Ας πούμε στους εαυτούς μας λοιπόν ,και ας πιστέψουμε πως ζούμε συγκλονιστικές στιγμές που θα κρίνουν όχι μόνο το ζήτημα του χρέους π.χΑλλά το πως θα(πρέπει) υπάρχουν οι κοινωνίες και πως θα( πρέπει) οργανώνονται.
καληνύχτα ή καλημέρα.